داروی Finerenone پیشرفت بیماری مزمن کلیوی با دیابت را به تأخیر می اندازد

14 ژوئیه 2020- مطالعه ی داروی آزمایشی Finerenone (BAY94-8862 ، Bayer) در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیوی (CKD) و دیابت نوع 2 ، نشان داد که این دارو هدف اولیه ی خود نسبت به دارونما یعنی "تاخیر در پیشرفت CKD،"، را محقق کرده است.

شرکت Bayer ، اعلام کرد: در مطالعه ی کاهش نارسایی کلیوی و تاخیر در پیشرفت بیماری کلیوی دیابتی (FIDELIO-DKD) که بخشی از بزرگترین برنامه بالینی فاز 3 بر روی CKD و دیابت نوع 2 تا به امروز است، داروی Finerenone  نتایج خوبی را ارائه داده است.

نتایج این تحقیق نشان می دهد که Finerenone باعث تاخیر چشمگیر زمان اولین وقوع نارسایی کلیوی، جلوگیری از کاهش مداوم میزان فیلتراسیون گلومرولی تخمینی(EGFR) ≥ 40 درصد نسبت به ابتدای تحقیق تا 4 هفته و بیشتر، یا کاهش مرگ بر اثر مشکلات کلیوی در مقایسه با مراقبت استاندارد به علاوه ی دارونما می شود.

شرکت بایر اعلام کرد: Finerenone ، همچنین خطر نتیجه ی کلیدی ثانویه یعنی وقوع مرگ و میر قلبی عروقی، انفارکتوس غیر کشنده ی میوکارد، سکته مغزی غیر کشنده یا بستری به دلیل نارسایی قلبی را به میزان قابل توجهی، کاهش می دهد. یافته های کامل این تحقیق در یک نشست علمی به زودی ارائه می شود.

در این کارآزمایی تقریبا 5700 بیمار که در مراحل اولیه و پیشرفته تر بیماری کلیوی و دیابت نوع 2 قرار داشتند، شرکت کردند. بیماران داروی finerenone به میزان 10 یا 20 میلی گرم و یا دارونما را یک بار در روز دریافت می کردند. مراقبت استاندارد شامل روشهای کاهش دهنده قند خون و حداکثر دوزهای قابل تحمل از مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین یا مسدودکننده گیرنده آنژیوتانسین II بود.

شرکت بایر اعلام کرد که این داده ها را برای مقامات بهداشت و درمان، بمنظور دریافت مجوز بازاریابی برای داروی finerenone ارسال خواهد کرد.

سایر مطالعات در مورد داروی Finerenone: مطالعات FIGARO-DKD و FINEART-HF

مطالعه دوم، بر روی Finerenone بمنظور بررسی تاثیر آن در کاهش مرگ و میر قلبی عروقی و عوارض بیماری کلیوی دیابتی (FIGARO-DKD) در حال انجام است.

هدف از مطالعه ی FIGARO-DKD ، بررسی ایمنی و اثربخشی Finerenone در مقابل دارونما به علاوه مراقبت استاندارد ، از نظر عوارض قلبی عروقی و مرگ و میر است. در مطالعه ی FIGARO-DKD  تقریباً 7400 بیمار مبتلا به CKD و دیابت نوع 2 حضور دارند.

بر اساس جزئیات منتشر شده در مطبوعات، Finerenone ، یک آنتاگونیست جدید غیراستروئیدی گیرنده مینرالوکورتیکوئید انتخابی (MRA)، است که اثرات مخرب فعال شدن بیش از حد گیرنده مینرالوکورتیکوئید را مهار می کند.

تصور می شود که فعال شدن بیش از حد گیرنده مینرالوکورتیکوئیدها عامل اصلی آسیب کلیوی و قلبی باشد.

شرکت بایر، همچنین اخیراً یک مطالعه سوم به نام FINEARTS-HF را آغاز کرده است، که هدف آن بررسی تاثیر Finerenone در مقایسه با دارونما بر روی بیش از 5500 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی علامت دار با کسر تخلیه بطن چپ  ≥ 40 درصد است. نقطه پایانی اصلی تأثیر Finerenone ، در مقایسه با دارونما، کاهش نقطه انتهایی کامپوزیت مرگ و میر قلبی عروقی و نارسایی قلبی اول و مکرر است.

آلدوسترونیسم: محرک هایپرتنشن؟

در یک مطالعه جدید، محققان دریافتند که از 16 تا 22 درصد از بیماران مبتلا به فشار خون بالا، دچار آلدوسترونیسم اولیه به عنوان محتمل ترین علت هستند، با شیوعی بسیار بالاتر از آنچه قبلاً تصور می شد.

این یافته به طور بالقوه می تواند نحوه کنترل و مدیریت برخی از بیماران مبتلا به فشار خون بالا را تغییر دهد. بهترین روش برای تشخیص آلدوسترونیسم اولیه اندازه گیری نسبت آلدوسترون به رنین است.

شناسایی بیماران مبتلا به فشار خون بالا و آلدوسترونیسم اولیه، و همچنین بیماران با فشار خون بالا و تولید بیش از حد آلدوسترون اهمیت دارد، زیرا بهترین درمان ممکن است حذف یک طرفه ی غده فوق کلیوی یا تجویز یکی از داروهای MRA مانند اسپیرونولاکتون (آلداکتون) یا eplerenone (Inspra ، Pfizer) باشد که در حال حاضر در بازار وجود دارند. با این حال، هر دوی این داروها می توانند باعث هایپرکالمی شوند، اما گفته شده است كه finerenone ممكن است نسبت به سایر عوامل مسدود کننده ی آلدوسترون باعث هایپركالمی كمتری شود.

منبع:

https://www.medscape.com/viewarticle/933899